Prolegomena do historii komunikacji spolecznej

Publikacja Wlodzimierza Micha, to efekt szerokiego przedsiewziecia badawczego o charakterze rekonstrukcyjno-krytycznym zwiazanego z dziejami komunikacji czlowieka, ktore nie ma charakteru apodyktycznego, ale problematyczny. [...] Istota dajaca bezprecedensowa wartosc tego typu badaniom i postawie metodologicznej jest krytyczny stosunek do wczesniejszych ustalen w tej dziedzinie nauk o komunikowaniu, ktore nierzadko wbrew ich tworcom staly sie wrecz wiedza absolutna, a nawet metafizyczna, prowadzaca w praktyce z pobudek politycznych czy swiadomowosciowo-dogmatycznych do szeregu antynomii w rozumowaniach, opisie interpretacji badanych zjawisk, wykluczajac rzetelna wiedze na ich temat, podnoszaca przeciez jakosc zycia. [...] Wlodzimierzowi Michowi udalo sie sformulowac bardzo ciekawa - plodna teoretycznie, ale rowniez w sferze praktyk komunikacyjnych - choc krytyczna wizje komunikacji czlowieka, ktora zakotwicza go w swiecie spoleczno-kulturowym i przyrodniczym, jednoczesnie determinujac miekko jego czlowieczenstwo na kolejnych etapach jego humanizacji. Publikacja ma walory nie tylko stricte naukowe, ale moze byc znakomitym podrecznikiem akademickim do studiow nad komunikowaniem. Z recenzji prof. dr. hab. Ignacego S. Fiuta